ราชอาณาจักรอิตาลี (นโปเลียน)
ราชอาณาจักรอิตาลี (นโปเลียน)

ราชอาณาจักรอิตาลี (นโปเลียน)

ราชอาณาจักรอิตาลี (อิตาลี: Regno d'Italia หรือ Regno Italico, อังกฤษ: Kingdom of Italy) เป็นราชอาณาจักรของจักรวรรดิฝรั่งเศสที่ก่อตั้งขึ้นโดยนโปเลียนทางตอนเหนือของอิตาลีในปี ค.ศ. 1805 และสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1814 เมื่อนโปเลียนได้รับความพ่ายแพ้ ราชอาณาจักรอิตาลีเกิดขึ้นจากสาธารณรัฐอิตาลีที่มีนโปเลียนเป็นประธานาธิบดีได้รับการประกาศให้เป็นราชอาณาจักรโดยมีนโปเลียนเป็นพระมหากษัตริย์และ เออแฌน เดอ โบอาร์เนส์ (Eugène de Beauharnais) เป็นอุปราช นโปเลียนทรงได้รับการสวมมงกุฎเป็นกษัตริย์ที่มหาวิหารมิลาน[1]ด้วยมงกุฎเหล็กแห่งลอมบาร์ดี

ราชอาณาจักรอิตาลี (นโปเลียน)

• นโปเลียนปราบดาภิเษก 26 พฤษภาคม 1805
การปกครอง ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ
ภาษาทั่วไป อิตาลี
สกุลเงิน ลีราอิตาลี
สถานะ รัฐหุ่นเชิดของจักรวรรดิฝรั่งเศส
อุปราช  
• สนธิสัญญาฟงแตนโบล 11 เมษายน ค.ศ. 1814
• ประกาศใช้รัฐธรรมนูญ 19 มีนาคม 1805
• สนธิสัญญาปารีส 30 พฤษภาคม ค.ศ. 1814
• สนธิสัญญาเพรสบวร์ก 26 ธันวาคม 1805
• ยุทธการแม่น้ำมินซิโอ 8 กุมภาพันธ์ 1814
เมืองหลวง มิลาน
พระมหากษัตริย์  
• สถาปนาราชอาณาจักร 17 มีนาคม ค.ศ. 1805
ยุคประวัติศาสตร์ สมัยนโปเลียน
ศาสนา โรมันคาทอลิก